Güneş son ışıklarını yayarken köyümün ufuklarında,aşina olduğumuz o tok sesle irkilir birden insanlarımız.
Tellal çağrılmaktadır,Tellalcı:
Gonşular,duyduk duymadık demeyin,yarın "kelek bozumu" var,duyanlar,duymayanlara duyursun...
Galınyerlerdir,kah Irastılar,bazende Dolayılardır,Gündüğün önleridir kelek hasat mevkileri.
Gonşu habar virdi yağmuru,gonşulara,Irabbım ırazı olsun.
Bu demektir ki,"kelek bozumu" yağmurun dinip,güneşin açıp,tarlalara girilir olma haline gelmesine gadar ertelendi.
Ey gözel Allah'ım,şükürler olsun.
Yazılarımızın,keleklerimizin,tozunu-toprağını bir gözel yuyu virdin!..
Kağnılar,geri çullarıyla giydirilmiş,hazırlıklar tamamlanmış,kağnının kuyruğuna binme keşiği bile yapılmış,eee yarın "Galınyerlerde,kelek bozumu var."
Çoluk,çocuk,gız-gelin,dede-ebe,baba-ana vel hasıl meyremin güzel insanlarının günü var günü,hasat mevsimi,hasat deşirme adına...
Sabahın ilk vakitlerinde,güneşi üzerine doğdurmadan,derin uykusundan uyanmıştır,köyümün çalışkan,üretken,mizahi bir anlayışla,taşımak,
yaşamak,yaşatmak adına hayatı,zamanı...
Hanelerin önlerinde kağnılar,boyundurukda öküzler,analar,babalar,dedeler,ebeler,
gelin,görümceler,kağnığın guyruğunda yeni yetmeler çoktan yerlerini ayırmışlar,sefer ederler,kah Galınyerlere,Irastılara,
kah Gündüğün köy önü,topraklık,gavun-kelek tarlalarına...
Adeta bir festival yeridir yazılarımız,al,yeşil,sarı renkleriyle,günaşık,kelek bozan insanlarımızla.
Öncelikle cinsine,dayanıklığına göre yolum başlar kelek tarlasında.Geri çullarının ağır misafirlerini yerlerini almak için sefere çıkarlar köyümüze,kah samanlıklara,kah pardılara asılmak için,çoğu zamanda tepe delikli evlere serilmek için kavunlarımız,düğmeli,kırkbülüçlü tavuklarımız.
Kış mevsimi boyunca sofralarını süsler,ikram olur gonu gomşuya keleklerimiz.Baharın çift sürerken katık olur,guru keşin arkadaşı olarak.
Rahmetli Dedemle çok kelek yemişimdir,nadas,ekin ekerken...
Günaşık,ayçekirdeği,saplarından kesilir,kelleleri koparılırcasına,kurukulup
çekirdeği ayrılacaktır,çıt,çıt,çıt çitlemek için güneşli dullarda..
Sapları heder edilmez,tarhana mevsimi kurutmalık çit yapmak için...
Yaaa işte böyleydi köyüm,köyümün insanları,üretken,paylaşan,eli nasırlı sakinleri.
Değerlendirilir evde,gonu gomşu hakkı,hatta ve hatta Dere'ye satmaya götürülür keleklerimiz.
Kökenleri ineklerimize taze katıktır,bol süt verirler,yiyince yeşillikleri,buzağılar bir başka emer,süt dolu memeleri..
Herkese bir pay vardır,tabiri yerindeyse "kelek bozumundan!" Kalıntılarını otlatır "sığır çobanı" sığırlarımıza...
Bir daha ki seneye nereye kelek ekilecek kararlaştırılır,henüz bu günlerden...
Ve Dua olur, kuruyan dudak ve dillerde:
Irabbım ağız dadıyla yimek nasip etsin,gonu-gomşu,çoluk çocuğumuzla!
Ali Rıza Özaslan/2009
Tellal çağrılmaktadır,Tellalcı:
Gonşular,duyduk duymadık demeyin,yarın "kelek bozumu" var,duyanlar,duymayanlara duyursun...
Galınyerlerdir,kah Irastılar,bazende Dolayılardır,Gündüğün önleridir kelek hasat mevkileri.
Gonşu habar virdi yağmuru,gonşulara,Irabbım ırazı olsun.
Bu demektir ki,"kelek bozumu" yağmurun dinip,güneşin açıp,tarlalara girilir olma haline gelmesine gadar ertelendi.
Ey gözel Allah'ım,şükürler olsun.
Yazılarımızın,keleklerimizin,tozunu-toprağını bir gözel yuyu virdin!..
Kağnılar,geri çullarıyla giydirilmiş,hazırlıklar tamamlanmış,kağnının kuyruğuna binme keşiği bile yapılmış,eee yarın "Galınyerlerde,kelek bozumu var."
Çoluk,çocuk,gız-gelin,dede-ebe,baba-ana vel hasıl meyremin güzel insanlarının günü var günü,hasat mevsimi,hasat deşirme adına...
Sabahın ilk vakitlerinde,güneşi üzerine doğdurmadan,derin uykusundan uyanmıştır,köyümün çalışkan,üretken,mizahi bir anlayışla,taşımak,
yaşamak,yaşatmak adına hayatı,zamanı...
Hanelerin önlerinde kağnılar,boyundurukda öküzler,analar,babalar,dedeler,ebeler,
gelin,görümceler,kağnığın guyruğunda yeni yetmeler çoktan yerlerini ayırmışlar,sefer ederler,kah Galınyerlere,Irastılara,
kah Gündüğün köy önü,topraklık,gavun-kelek tarlalarına...
Adeta bir festival yeridir yazılarımız,al,yeşil,sarı renkleriyle,günaşık,kelek bozan insanlarımızla.
Öncelikle cinsine,dayanıklığına göre yolum başlar kelek tarlasında.Geri çullarının ağır misafirlerini yerlerini almak için sefere çıkarlar köyümüze,kah samanlıklara,kah pardılara asılmak için,çoğu zamanda tepe delikli evlere serilmek için kavunlarımız,düğmeli,kırkbülüçlü tavuklarımız.
Kış mevsimi boyunca sofralarını süsler,ikram olur gonu gomşuya keleklerimiz.Baharın çift sürerken katık olur,guru keşin arkadaşı olarak.
Rahmetli Dedemle çok kelek yemişimdir,nadas,ekin ekerken...
Günaşık,ayçekirdeği,saplarından kesilir,kelleleri koparılırcasına,kurukulup
çekirdeği ayrılacaktır,çıt,çıt,çıt çitlemek için güneşli dullarda..
Sapları heder edilmez,tarhana mevsimi kurutmalık çit yapmak için...
Yaaa işte böyleydi köyüm,köyümün insanları,üretken,paylaşan,eli nasırlı sakinleri.
Değerlendirilir evde,gonu gomşu hakkı,hatta ve hatta Dere'ye satmaya götürülür keleklerimiz.
Kökenleri ineklerimize taze katıktır,bol süt verirler,yiyince yeşillikleri,buzağılar bir başka emer,süt dolu memeleri..
Herkese bir pay vardır,tabiri yerindeyse "kelek bozumundan!" Kalıntılarını otlatır "sığır çobanı" sığırlarımıza...
Bir daha ki seneye nereye kelek ekilecek kararlaştırılır,henüz bu günlerden...
Ve Dua olur, kuruyan dudak ve dillerde:
Irabbım ağız dadıyla yimek nasip etsin,gonu-gomşu,çoluk çocuğumuzla!
Ali Rıza Özaslan/2009
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.