 |
| Filiz Kılınçel |
Bir milletin namusu nedir? Bayrağıdır, vatan toprağıdır ve milli marşıdır. Bizim milli marşımızın adı bile özeldir. Biz Milli Marş demeyiz, İstiklal Marşımız deriz. Çünkü, çok acılar ve canlarla geri alınmış, kurulmuş bir vatan ve acılarla yazılmış bir marştır. Bunu bilmeyenimiz varmı ? Elbette ki yok. İstiklal Marşımız bizim namusumuzdur, şerefimizdir. Bu hazinenin yokluğunu, Irak’ta Amerikan askerlerinin postalları altında ezilen, Irak halkı çok iyi bilir. Özgürce milli marşını okumanın değerini onlara sormak gerekir. Ama hazıra konmuş bir nesil olan bizlerin içinde, bu namus ve şereften yoksun, okumuş cahiller, zavallılar var.
Cumhuriyet Bayramı törenleri sırasında İstiklal Marşımız okunurken ayağa kalkma zahmetinde bulunmayan iki genç, benim ısrarlı bakışlarım karşısında utanıp ayağa kalktılar. Çok gücüme gitse de, “bir anlık boşluktur” diye değerlendirip üzerinde durmadım. Neticede geçte olsa ayağa kalkmışlardı. İnsanlık hali, dalgınlık olabilir dedim. Ama bugün 10 Kasım, Bozkır siren sesleriyle çınlıyor, tüm çarşı ayakta saygı duruşunda… Sadece çarşımı? İçinde gerçekten saygısı ve sevgisi olanlar, evlerinde bile ayaktalar, İstanbul’da, Ankara’da insanlar araçlarını durdurup, inip saygı duruşundalar. Ama, maalesef ama… Bozkır’ımızda Anıt meydanındaki töreni gördüğü, sirenleri duyduğu halde aracını durdurmayıp yoluna devam edenler olduğu gibi, saygı duruşunun hemen ardından başlayan İstiklal Marşında bile ayağa kalkmayıp, çöl devesi gibi kılını bile kıpırdatmadan oturanlara ne demeli…(Çöl develerinde bile haysiyet olacağını düşünerek, develerden özür dilerim.)
Ayağa kalkmak, iki dakikanı İstiklal Marşımıza saygı göstererek geçirmek bu kadarmı zor? Sorsanız bu insanlara, “falanca okulları bitirdim, falanca işleri yaptım” diye kasılırlar. Ama benim gözümde onların ne okulları ne işlerinin beş kuruşluk değeri yoktur. Sahilde lüks bir otelde milli bayramlar ve Türk gecelerinde İstiklal Marşı okunmadan geceye başlanılmaz ve görmelisiniz, tüm o yabancı turistler ellerinde Türk bayraklarıyla, dilini anlamasalarda İstiklal marşımız söylenirken ayağa kalkıp saygı dururlar. Laf sırası geldiğinde “elin gavuru” deyip küçümsediğimiz adamlar bile bizim marşımıza saygı duruşu yaparken, kendi millletimden birileri, üstelik baktığında adam sandığın kişilerin bu duyarsızlığı ve saygısızlığı insanın gücüne gidiyor.
Demek ki bizler bir yerlerde yanlış yapıyouz. Başta evlerimizde, sonra okullarımızda ve toplum hayatımızda yeterince milli değerlerimize önem vererek yetiştiremiyoruz çocuklarımızı. Milli bayramları angarya, dini bayramları tatil olarak algılamaya başlayan bir nesilden ne bekleyebiliriz ki…
Aslında özgürce İstiklal marşımızı söyleyebilmenin ne kadar değerli bir hazine olduğunu hiç düşünmüyoruz. Burnumuzun dibindeki Irak’tan ders almıyoruz. Tarihimizi çocuklarımıza, gençlerimize anlatmıyoruz. Gönüllerine gerçek vatan, millet, bayrak sevgisini koyamıyoruz. Bu konuda en büyük görev öğretmenlerimize düşüyor. Varsın çocuklarımız kurbağanın sindirim sistemini eksik öğrensinler, ama lütfen milli değerlerine sahip çıkmayı, adam gibi adam olmayı tam öğrensinler.
Bu konuda o kadar çok doluyum ki köşemde hepsini yazmaya kalksam sayfalar yetmez. Ama sanırım ne demek istediğim anlaşılmıştır.
Hepinize mutlu bayramlar dilerim…
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
