İzmir'mizin bazı semtlerinde, bir Bozkırlı olarak çıkarmayı planladığım "Zeybek Efe" adlı yerel gazetemiz hakkında sizleri bilgilendiriyor, Bu Gazete'nin karakteristiğini tanıtan yazıyı sizlerle paylaşıyorum. Durumu ve iligili baş yazıyı takdirlerinize sunar ilgi ve yardımlarınızı beklerim!
16 Mart 2012 Cuma Günü Bölgemizde Yayına Başlayacak Olan “Zeybek Efe” Adlı Yerel Gazetemizin Karakteristiğini Anlatan Başyazıdır!
ZEYBEK EFE
Gazetemizin adı “Zeybek Efe”!
Zeybek Efe’den “merhabayin” hepinize!
Bir besmele çektik; başladık işimize. Başladık ki hayırlı olur inşallah, Karabağlar, Gaziemir, Menderes’imize! Torbalı, Buca, Gediz Semtimize… Sarnıç, Görece ve tüm çevremize… Vereceğiniz güç, destek ve teveccühünüzle…
Bu gazete bizim değil; hepimizin!
Biz olacak bu, bizi anlatacak!
Derdimizle dertlenecek Bu Gazete! Sevincimizle sevinecek. Övüncümüzle övünecek…!
Onurumuz, gururu olacak…!
Elinden geldiğince bu sesi ve gür nefesi her yere yayacak!
Öyle ya: “Zeybek Efe” sizsiniz!
Biziz O… Ve, O da sesimiz…!
İzmir’in, İzmirlinin sesi; “Zeybek Efesi”…
Bakın; bir arkadaş anlattı:
Bizim çevrelerden iki arkadaş kendi aralarında dertleşmekteymiş. Biri, diğerine dert yanmış:
“Şu Kürtleri gördün mü şu Kürtleri!?” demiş. “Adamlar öylesine tutkun ki birbirlerin…, Her işi birlikte yapıyorlar! Yumruğu bir araya vuruyorlar. Birbirlerine kol kanat geriyorlar. Bu tutkunluk oyunlarına bile yansımış adamların! Baksana: Kol kola giriyorlar; el ele tutuyorlar, omuz omuza veriyorlar, halay çekip el birliğiyle oynuyorlar!? Hayatı da aynen böyle yaşıyorlar…”
Ama böyle mi bizimkiler!?
İnsanımızın biri bir yere, diğeri başka yere kaçar.
Bu iş oyunlarımızda da aynen böyledir!
Bakın efelerimize… Oynarken her biri ayrı yöne sıçrar!
Milletimiz nasılsa, onlar da aynen ora bura kaçar!…”
Atıldım hemen; “Dur orada arkadaş!” dedim.
“Haklısın! Ayrı, ayrı seker efeler ama; sekerken birbirlerini kollarlar… “Yanlış yahut hata olmasın!” diye gayet güzel izlerler arkadaşlarını. Biri sürçse derhal tutup kaldırırlar. Ve güzellikle düzeltirler birbirlerini. Öyle ya: Efedir, ağabeydir, büyüktür onlar!
Dinle! Bir olay da ben anlatayım sana:
Lazları ve sair Karadenizlileri bilirsin! Hareketli insanlardır... Yerlerinde duramazlar, oyunları da öyledir. Horon teperler. Oynarken tir, tir titrerler. Ortalığı da titretirler. Ortama büyük bir hareket ve neşe katarlar. Hareketli, şen, şakraktırlar…
İşte bunlardan birisi, güzel Ege’mize yeni gelmiş. Zeybek falan bildiği yok henüz. Yani tam Laz… Denk gelmiş; bir zeybek oyunu seyretmiş. Seyretmiş ama, nedense pek beğenmemiş! “Bu ne biçim oyun? Efe bir saat düşünüyor; sonrasında da adım atıyor…!? Üstelik bir adım atınca, durup bir daha yine düşünüyor! “Böylesi bir oyunu dedem bile” oynuyor!” deyivermiş! Demek ki zeybekten de, efeden de anlamamış!? Oysa efe bu… Zeybeği oynayan, Zeybek Efe…!
Ağır, azamdır O! Durur düşünür… Etrafını, arkadaşlarını, eşini, dostunu, yaşlısını, gencini, bir güzel kollar. Ne var, ne yok ortamda, güzelce anlar! Anlar önce, anlar! Anlar da anladığına göre oynar. Oynarken vücut dilini öyle bir konuşturur ki, dostlara güven, düşmanlara korku salar…”
“Hah!” dedi sohbet ettiğim arkadaş!
“Aynen öyle!
Zaten anlattığım sohbet esnasında yakınan arkadaşın yanında duran adam demiş ki yakınana:
“Sen haklısın arkadaş ama…!
Bizim efeler sekseler de ora, bura…
Dikkat ederler onlar yine de bastıklarına ve basacaklarına.
Sıçrarlar ki; “bir halta basmasınlar!
Anlayacağın; pisliğe basmamak için sekerler Oradan oraya… Buradan şuraya…
Sanma ki birbirlerinden vazgeçerler. Kesinlikle koruyup kollarlar!
“Tamam” dedim ben; “adam gibi oynarlar…!”
Dedi ki arkadaş da:
“Evet! Efe oynar oynamasına ama, kıçı başı oynamaz!”
“Aynen; aynen…” dedim ben! “evet bu konuda haklısın sen!”
İki diyeceğim daha var ilâveten!?”
-Oynarken diz vurur, el sallar ya; yeri titretir; meydanı inletirler!
Yere sağlam vurur, vurdukları yere söz dinletirler!
-El sallarlar ya havaya; işe yaramayan “ıvır zıvırları”, ellerinin tersiyle atarlar!
Bakmayın siz O’na…!
Efedir o ki, kesinlikle efelenmez!
Ağabeydir ama; büyüklenmez!
Adildir; sadece hakkı ve haklıyı gözetir!”
Hâsılı; işte böyle!
Ege’nin ve Egelinin gür sesi
Düşmana korku salan nefesi,
Zeybek oynayan ağabeyi, efesi,
Buyurun; çıktı meydane!
Efelerin hepsi birbirinden merdane!
Bağımsızlık karakteridir O’nun; kimseyi tınlamaz!
Olmadık yerlere gebe kalıp doğurmaz!
Adam gibi adamdır; zaten doğuramaz!
Siz efeler, destek vereceksiniz O’na! “Zeybek Efe’ye…!”
Ege’nin ekmeğini yiyen tüm efeler…
Hem basılı gazeteye; hem de http://www.zeybekefe.com.tr/ adlı siteye!
Sizler, bizler ve “Zeybek Efe”…
Bir dernek kuracak önce!
“ZEYBEKEFEDER” ve http://www.zeybekefe.org.tr/ adıyla…
Bu dernek eliyle de; katkı, katkı verecek eğitime!
Elinden geldiğince, gücünün yettiğince…!
http://www.zeybekefe.net.tr/ adresli radyo ile...!
Desteğinizden aldığı tüm güçle…
Evet; destek yapacak eğitime…
Aslanlar gibi; “Zeybek Efe”!
Ve “ZEYBEKEFEDER” sizlere…!
Sözdür!
Hamasi, siyasi, ideolojik, yahut tarikatsal aşılar yapmayacak!
Yardım yaptıklarına, böyle şeyler de aşılamayacak!
Bu tarz ayrımları da yapmayacak kesinlikle…!
Lâkin lafta değil; hakikatte; hakikatte…!
Öyleyse buyurun, buyurun o zaman yanımıza…!
Yanımıza ve yardımımıza…
İmtiyaz Sahibi: Mehmet DURAN
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
