Şimdinin internet ortamındaki kopyala yapıştır işlemini biz ellerimizle yapardık. Verilen konuyu sözüm ona araştırır, sayfalarca yazardık. İmkanlar kısıtlıydı. Lisemizin kütüphanesinde olmayan ansiklopediler için Halk Kütüphanesine gidilirdi. Her birimiz aradığımızı orada bulur, sayfalarca aynısını karalama kağıtlarına geçirir, sonra evde mürekkepli kalemle temize çekerdik. Mürekkep yalamışlığı vardır her eski öğrencinin. O ansiklopediler eve verilmezdi, çünkü birer adet olurdu ve herkese lazım olabilirdi. Bu yüzden oturur orada yazardık.
Ürkek adımlarla girerdik içeriye, aradığımız kitabı bulunca sevinir, çekerdik ahşap bir sandalye ve başlardık yazmaya… Soba, genellikle az yanardı ve hep soğuk hatırlarım kütüphaneyi… Üşüyen ellerimizi nefesimizle ısıtırdık. Gıcırdayan sandalyenin sesinden utanırdık, olabildiğine sessiz ve ürkektik, çünkü sık gittiğimiz, alışık olduğumuz bir yer değildi kütüphane… Şimdi hayıflanarak soruyorum, neden gitmezdik yada neden teşvik edilmezdik okumaya… Okuyun derlerdi ama, ne okuyacağımızı bile bilmezdik. Yıllık ödev telaşı olmasa, hiç yolunu bilmeyecekmişiz demek ki…
Uzun yıllar geçti aradan, sonradan kazandığım okuma alışkınlığı sayesinde kütüphaneye gittim kaç kez ama, aradığım kitapları bulamadığım gibi, bakımsızlık ve ilgisizlikten kimsenin de gitmek istemeyeceği bir yer olmuştu kütüphane… Gazetemizde yazmaya başladığımda, defalarca bu konuya değindim ve çareler aradık. Bir ara memur bulunamadığından kapalı bile kalmıştı ama, nihayetinde Murat Akman kardeşim bu görevi üstlendi. Önce yeni kitaplar temin edilmeye başlandı, hatırlarsınız belki, kampanyalar düzenleyerek bir çok kitabın gelmesine de vesile olduk. Ancak kütüphanemizin eski yapısı, soğuk oluşu bir türlü istediğimiz düzeye çekemiyordu ziyaretçileri. Nihayet hemşerilerimizin ve Murat kardeşimin çabalarıyla, bu yıl ödenek çıkartıldı ve yepyeni bir görünüme kavuştu kütüphanemiz.
Ödeneğin yettiği kadar iç ve dış yapı yenilendi, kalorifer döşendi. Daha modern bir görünüme kavuştu ancak, daha önce de yazdığımız gibi raflarımız yenilenemedi. “Buna da şükür” deyip eski raflarla şimdilik idare edeceğiz.
Raflarımız eski olsa da masa, sandalye, perde, dolap gibi ihtiyaçlarımızı hemşerimiz Karayahya köyünden Mustafa Dutar, içinden gelerek güzel bir sürprizle yeniledi. Allah kendisinden razı olsun. Gerçi kendisi bunun duyurulmasından yana değil ancak, bu güzel davranışı görmezden gelemeyiz. Yepyeni binamızda eski raflarımızla ama, yeni masalarımız, dolaplarımız ve perdelerimizle kütüphanemiz hizmetimize açıldı. Şimdi sizlerden beklentimiz, bir kitapta olsa bağışta bulunup katkı sağlamanızdır… Ve en büyük beklentimiz öğretmen arkadaşlarımızdan elbette… Lütfen çocuklarımızın kütüphanemize ve okuma alışkanlığı kazanmalarına yardımcı olunuz. Bu konuda öğretmenlerimizin elinden geleni yapacaklarından şüphemiz yok.
Ve yeni kütüphanemiz için çalışan, çabalayan, emek sarf eden herkese ,özellikle Mustafa Dutar abimize çok teşekkür ederiz,iyi ki varsınız…
Şimdi okumamak için bahane bulanların bir bahanesi daha ortadan kalktı, öyleyse buyurun daha güzel bir insanlık için okumaya… Kütüphanemiz bizleri bekliyor….
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
