Cep telefonu bizim hayatımıza girdiği gibi çocukların hayatına da girmiştir. Çocuklarda yetişkinler gibi telefon kullanımını fazlaca abarttıklarını görmekteyiz. Hatta biz yetişkinleri geçtiler de diyebiliriz.
Yetişkinler olarak bizler, telefon kullanımı konusunda çocuklarımıza olumsuz örnek teşkil etmenin yanında; telefon kullanımı konusunda onları özendirmekteyiz.
İlköğretim 1.sınıfa giden öğrencinin elindeki telefonu gören öğretmenin, nerden buldun çocuğum bu telefonu sorusuna çocuk: “Annemin beni aradığı zaman ulaşabilmesi için babam aldı.” cevabı aslında her şeyi anlatmaktadır.
Bu olayda da olduğu gibi çocuğa telefonu verip vermeme ayrı bir tartışma konusudur. Verirsin vermezsin; o ayrı bir meseledir. Özellikle bu yaşlardaki çocukların zihinsel, fiziksel gelişimlerinin yanında sorumluk bilincinin tam gelişmediği için bu durumun çocukları olumsuz etkileyeceği bir gerçektir.
Bu yaşlardaki çocukların telefonunu muhafaza etmesi bir dert iken arkadaşlarına hava olsun diye çıkarması, arkadaşlar arasında konuşmaların telefon üzerine olması, çocuğun derste zihnin ve gözünün telefonda olması, sosyoekonomik seviyeleri faklı olan çocukların içinde kullanması yine ayrı bir sıkıntıdır.
Çocuklar her konuda olduğu gibi cep telefonunu kullanmasını da biz yetişkinlerden öğrenmektedirler. Hatta çocukların telefon kullanmayı daha fazla abarttıklarını görmekteyiz. Toplu ulaşım araçlarında bakıyorsunuz çocukların ellerinde birer telefon. Telefonla kimisi oyun oynamakta, kimisi kulaklığı takmış müzik dinlemekte, kimisi internette, kimisi bilmem neyle uğraşmaktadır.
Öğrencilerin sınıflardaki durumları da bunlardan farklı değildir. Çoğu öğrenci teneffüste dışarı çıkıp temiz hava almak ve arkadaşlarıyla oyun oynamak yerine sınıfta kalıp telefonla oynamayı tercih etmektedir.
Bu çocuklar iletişimi ve oyunu sosyal ortamlarda arkadaşlarıyla yapma yerine telefonla yapmaktadır. Bunun sonucunda da yalnızlaşan çocuklar, mutluluğu telefonlarda aramaktadırlar. Dahası bu çocuklar telefon bağımlısı olmaktadır ve telefonsuzluk bunlar için “Nomofobi” haline gelmektedir,
Yatarken telefonunu yastığının altına koyan bu çocukların sabah kalktıkları zaman da ilk bakacakları şey, cep telefonları olur. Cep telefonuna bu kadar bağımlı olan çocuklar, zamanla okulların rehberlik servisinin kapısını aşındırmaktadırlar.
Bizler okullarda çocuklarla; “Tahtaya çıkmaktan, parmak kaldırmaktan, yalnız kalmaktan, iğne yaptırmaktan, kapalı alanlardan, karabasan görmekten, gece lavaboya gitmekten, zayıf not almaktan, sınavlarda heyecanlanmaktan…” gibi konularda görüşme yaparken yeni yeni “Nomofobi”li çocuklarla da karşılaşmaya başladık.
Rehberlik Servislerine gelen bu çocuklar: “Hocam okul idaresi neden okula cep telefonu getirmemize izin vermiyor ki? Ben telefonumdan ayrı kalamıyorum. Telefonsuz bir yere gidemiyorum. Ben yanımda telefon olmadığı zaman kendimi yalnız ve her an kötü bir şey olacakmış gibi hissediyorum. Beni arayıp da bulamamalarından korkuyorum…” demektedirler.
Telefon Bağımlısı Olmamak ve “Nomofobi” için Neler Yapmalıyız?
1. Telefon hayatımızın vazgeçilmezleri arasında görülmemeli.
2. Telefon kullanımı konusunda kendimize bazı kriterler getirmeli.
3. Telefon bizim için amaç değil iletişimde kullanılan bir araç olmalı.
4. Telefon görüşmeleri mümkün olduğunca kısa ve öz tutulmalı. Telefonla keyfi konuşma ve gereksiz mesajlaşma yapılmamalı.
5. Her konuda telefona sarılmamalı. Gözü ve gönlü telefondan uzak tutmalı.
6. Telefonla fazla konuşmanın insan sağlına zararları hakkında bilgi edinilmeli.
7. Telefonla konuşma konusunda çocuklara uygun model olunmalı.
8. Kişi, eşine ve çocuklarına zaman ayırabilmek için iş görüşmelerini eve taşımamalı. Bunu için akşamları telefonu kapalı tutmaya gayret etmeli.
9. Telefon kullanımını mümkünse hayatımızda en aza indirilmeli. Önemli toplantılarda ya da önemli bireysel görüşmelerde telefonu kapalı tutmalı.
10. Tatillerde bedenimizi değil ruhumuzu da dinlendirmek için telefon görüşmelerine sınırlamalar getirmeli.
Sonuç olarak telefon çağımızın getirdiği bir yeniliktir. Bu yenilik yerinde ve zamanında kullanıldığı zaman insanlığa faydalı bir hizmettir. Her şeyde olduğu gibi telefon kullanımının da fazlası zararlıdır. Onun için telefonu yerinde ve zamanında kullanarak hem kendimizi hem de model olma açısından çocuklarımızı koruyalım.
Yetişkinler olarak bizler, telefon kullanımı konusunda çocuklarımıza olumsuz örnek teşkil etmenin yanında; telefon kullanımı konusunda onları özendirmekteyiz.
İlköğretim 1.sınıfa giden öğrencinin elindeki telefonu gören öğretmenin, nerden buldun çocuğum bu telefonu sorusuna çocuk: “Annemin beni aradığı zaman ulaşabilmesi için babam aldı.” cevabı aslında her şeyi anlatmaktadır.
Bu olayda da olduğu gibi çocuğa telefonu verip vermeme ayrı bir tartışma konusudur. Verirsin vermezsin; o ayrı bir meseledir. Özellikle bu yaşlardaki çocukların zihinsel, fiziksel gelişimlerinin yanında sorumluk bilincinin tam gelişmediği için bu durumun çocukları olumsuz etkileyeceği bir gerçektir.
Çocuklar her konuda olduğu gibi cep telefonunu kullanmasını da biz yetişkinlerden öğrenmektedirler. Hatta çocukların telefon kullanmayı daha fazla abarttıklarını görmekteyiz. Toplu ulaşım araçlarında bakıyorsunuz çocukların ellerinde birer telefon. Telefonla kimisi oyun oynamakta, kimisi kulaklığı takmış müzik dinlemekte, kimisi internette, kimisi bilmem neyle uğraşmaktadır.
Öğrencilerin sınıflardaki durumları da bunlardan farklı değildir. Çoğu öğrenci teneffüste dışarı çıkıp temiz hava almak ve arkadaşlarıyla oyun oynamak yerine sınıfta kalıp telefonla oynamayı tercih etmektedir.
Bu çocuklar iletişimi ve oyunu sosyal ortamlarda arkadaşlarıyla yapma yerine telefonla yapmaktadır. Bunun sonucunda da yalnızlaşan çocuklar, mutluluğu telefonlarda aramaktadırlar. Dahası bu çocuklar telefon bağımlısı olmaktadır ve telefonsuzluk bunlar için “Nomofobi” haline gelmektedir,
Yatarken telefonunu yastığının altına koyan bu çocukların sabah kalktıkları zaman da ilk bakacakları şey, cep telefonları olur. Cep telefonuna bu kadar bağımlı olan çocuklar, zamanla okulların rehberlik servisinin kapısını aşındırmaktadırlar.
Bizler okullarda çocuklarla; “Tahtaya çıkmaktan, parmak kaldırmaktan, yalnız kalmaktan, iğne yaptırmaktan, kapalı alanlardan, karabasan görmekten, gece lavaboya gitmekten, zayıf not almaktan, sınavlarda heyecanlanmaktan…” gibi konularda görüşme yaparken yeni yeni “Nomofobi”li çocuklarla da karşılaşmaya başladık.
Rehberlik Servislerine gelen bu çocuklar: “Hocam okul idaresi neden okula cep telefonu getirmemize izin vermiyor ki? Ben telefonumdan ayrı kalamıyorum. Telefonsuz bir yere gidemiyorum. Ben yanımda telefon olmadığı zaman kendimi yalnız ve her an kötü bir şey olacakmış gibi hissediyorum. Beni arayıp da bulamamalarından korkuyorum…” demektedirler.
Telefon Bağımlısı Olmamak ve “Nomofobi” için Neler Yapmalıyız?
1. Telefon hayatımızın vazgeçilmezleri arasında görülmemeli.
2. Telefon kullanımı konusunda kendimize bazı kriterler getirmeli.
3. Telefon bizim için amaç değil iletişimde kullanılan bir araç olmalı.
4. Telefon görüşmeleri mümkün olduğunca kısa ve öz tutulmalı. Telefonla keyfi konuşma ve gereksiz mesajlaşma yapılmamalı.
5. Her konuda telefona sarılmamalı. Gözü ve gönlü telefondan uzak tutmalı.
6. Telefonla fazla konuşmanın insan sağlına zararları hakkında bilgi edinilmeli.
7. Telefonla konuşma konusunda çocuklara uygun model olunmalı.
8. Kişi, eşine ve çocuklarına zaman ayırabilmek için iş görüşmelerini eve taşımamalı. Bunu için akşamları telefonu kapalı tutmaya gayret etmeli.
9. Telefon kullanımını mümkünse hayatımızda en aza indirilmeli. Önemli toplantılarda ya da önemli bireysel görüşmelerde telefonu kapalı tutmalı.
10. Tatillerde bedenimizi değil ruhumuzu da dinlendirmek için telefon görüşmelerine sınırlamalar getirmeli.
Sonuç olarak telefon çağımızın getirdiği bir yeniliktir. Bu yenilik yerinde ve zamanında kullanıldığı zaman insanlığa faydalı bir hizmettir. Her şeyde olduğu gibi telefon kullanımının da fazlası zararlıdır. Onun için telefonu yerinde ve zamanında kullanarak hem kendimizi hem de model olma açısından çocuklarımızı koruyalım.
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
: DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
YanıtlaSil