Canlar düşüyor toprağa, toprak kana doymuyor, Çanakkale'de doymadı, Kurtuluş Savaşında doymadı, yine doymuyor. Ülkem yanıyor, canlar yanıyor, asker analarının yürekleri ağzında, kulakları telefonda, gözleri tv de haberleri bekliyor. Büyük şehirler, turistlik bölgeler tedirgin… Çocuklarımız şehit edilirken, analar ağlarken birileri de elini ovuşturup seviniyor.
Canlar bir bir toprağa düşerken ülkem yeniden seçime hazırlanıyor. Herkesin bir hesabı var, herkesin bir derdi var,koyun can derdinde kasap et. Bir tarafta ciğer paresini toprağa veren ana, bir yanda seçim anketlerini merak edenler… Ne yazalım şimdi, el kaleme gitmiyor, söylenecek çok şey var yazılacak çok şey var, var da anlayan var mı bilmiyorum. Gencecik canlar toprağa verilirken hiçbir şeyin önemi yok, hiçbir şeyin değeri yok.. Nasılsa klavye kahramanları iş başında, esip gürlüyorlar, asıp kesiyorlar… O yüzden dinliyoruz izliyoruz, dedik ya hiçbir şeyin önemi yok şimdi, kalem yazmıyor… Sessizce acımızı yaşıyoruz ama ateş düştüğü yeri yakıyor yine…
Allah O analara sabır versin, dua etmekten başka yapabileceğimiz bir şey yok maalesef… O yüzden ne söylesek ne yazsak anlamsız kalacak…
Allah yardımcımız olsun…
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
