.jpg)
Bozkır'ın gurbetçi kaderi hiç değişmeyecek anlaşılan. Hızla eriyen nüfusumuza rağmen arada bir küçücük umut ışığı belirse de hemen sönüyor. Artık umut etmekten vazgeçtik, kabullendik, Bozkır gurbetçilikten kurtulamayacak. Yıllar önce ilkokulu bitirir bitirmez İstanbul yolunu tutarmış çocuklar. Büyükler hep anlatırlar "on yaşındaydım İstanbul'a gittiğimde, ne acılar ne zorluklar çektik" derler… Sonra Avrupa maceraları başlamış ve ekmek parasına terk etmek zorunda kalmışlar doğup büyüdükleri toprakları… Aydın'a gidenler, Antalya'ya göç edenler ve daha bir çok yer,ekmek nerede Bozkırlı orada… Çoğunun yaşı daha on beş bile değilken,anasının koklamaya doyamadığı çocuklar tutmuşlar gurbetin yolunu… Amaç daha iyi yaşamak, daha rahat yaşamak, gelecek endişesi…
Bozkır'ın kaderinde gurbetçilik var dedik ya bu kader değişmeden devam ediyor. Son yıllarda gurbete gidenlerin dağılımı değişti ama gurbet yine gurbet… İş bulma amacıyla gidenlerin yanına daha iyi eğitim alabilmek amacıyla gidenler de eklendi. Sınava dayalı eğitim sistemimize ayak uydurmak isteyen aileler tıpkı ataları gibi küçük yaşta çocuklarından ayrılmak zorunda kalıyorlar. Amaç farklı olsa da sonuç değişmiyor, gurbet ve hasret… Çocuğu nitelikli bir liseye yerleşsin diye çırpınan ana babalar, iyi bir üniversiteye girsin diye varını yoğunu döken aileler biliyorlar ki yolun sonu hep ayrılığa çıkıyor. Çocuğunu sınava hazırlayan aileler bunun ne demek olduğunu çok iyi biliyorlar, koklamaya kıyamadığı kızını oğlunu Konya'ya ya da başka bir yere daha iyi eğitim alsın diye göndermek zorunda kalan insanların dilinde hep aynı acı sözler var ama kimse üstüne alınmıyor. Bozkır'da nitelikli liseler listesinde bir tane bile okulunun adının olmayışı kimseyi rahatsız etmiyor. Kendi aramızda çözüm üretmek için beyin fırtınası yaparken," neden bizim ilçemizde de Fen Lisesi olmasın" diye düşündük ama araştırıp şartları okuyunca bunun imkansız olduğunu gördük. Büyükşehir'e bağlı olduğumuz için nüfusumuzun en az elli bin olması gerekiyormuş. Yani Bozkır'ın çocuğunun kaderinde gurbet hep olacak…
Okullar açılınca gözü ağlamaktan şişmiş anneler görüyorum, "çocuk nasıl" deyince yine ağlamaya başlayıp anlatıyorlar "yurda yerleştirdik alışamadı ,o orada ağlar biz burada" diyorlar. Alışmak zorundalar çünkü daha iyi bir gelecek için gidiyorlar, inşallah emekleri boşa gitmez ama dünle bugüne baktığımda Bozkırlı anaların kaderinde hep ağlamak var hep gurbetçi beklemek var galiba… Bunu tersine çevirecek bir umut ışığı da görünmüyor maalesef… Umarız ilçe dışında daha iyi bir gelecek için okumaya giden çocuklarımız çok iyi üniversiteler kazanırlar da çektikleri sıkıntıları unuturlar…
Allah tüm çocuklarımızın yolunu açık etsin….
Gelişmelerden zamanında haberdar olmak istiyor musunuz? Google News’te Bozkır Haber'e abone olun.
